Bu toplantıda bugünün dünya ekonomisini şekillendiren kuruluşları olan IMF ve Dünya Bankası kurulur ve yeni bir sistemin temelleri atılır. Kurulan finans sistemi aslında basittir. Her ülke kendi parasını Amerikan dolarına endeksler, Amerikan doları da altına endekslenir. 1945 sonrası uluslararası finans sisteminin temelini bu basit denklem oluşturur.
İngiliz Keynes'in en önemli teorisidir ve teori 1971'de ABD'nin doları altına endekslemekten vazgeçtiğini açıklamasıyla çökmüştür.
Ancak, 1981 yılından itibaren yerine yeni sistem getirilmiş ve değeri ABD Doları, Japon Yeni, Alman Markı, İngiliz Sterlini ve Fransız Frankı'ndan oluşan beşli bir sepete bağlanmıştır. Yani, esasında kurulan IMF ve Dünya Bankası ile sistem koruma altına alınmıştır. Bu sebeple de ülkemiz açısından, "Dünya 5'ten büyüktür" sözü Uluslararası ve stratejik bir söylemdir.
Buradan hareketle, dünya finans sistemini kuranlar, parayı 2 kaynaktan sağlamak üzere organize etmiştir. Para Piyasaları ve Sermaye Piyasaları;
Görüldüğü üzere, Finans Kaynağı olarak Sermaye Piyasalarında yer alan alternatifler çok fazla ve sürekli yeni ürünler oluşuyor. Kurumsal olarak yaptığımız incelemelere göre ülkemizde kullanılan kaynakların çoğu, kısa süreli ve maliyetli olan Para Piyasaları kaynaklı.
İslami Finans kaynakları, şu anda İngiltere-Hong Kong-Malezya ve Körfez Ülkelerinde yoğun bir alternatif olarak kullanılmakta.
SONUÇ
Çin Devleti tapu sürelerini 75 yıl süreli veriyor, bir fabrika tapusu dahil sahibinden sonra çocuğu haketmiyorsa devlet elinden alıyor, fabrikayı en iyi bilen çalışana veya sektörden başkasına veriyor. Kendi kültürüne göre çok farklı bir mekanizma geliştirmiş devleti ve milleti korumak için. Almanya, 3 yıl üst üste zarar eden şirketi kapatıyor. Dünya ticaretinin 1 numarası ABD, serbest ticareti savunsa da belirli ürünlere ve ülkelere kota uyguluyor.
Ülkemizde ise, ticaret ve şirketler tamamen serbest piyasanın yanlış anlaşılması sebebiyle boş bırakılmış durumda, isteyen her şirket istediği her ticareti yapabiliyor, istediği finans kaynağına maliyetine bakmaksızın ulaşabiliyor, 10 sene 20 sene üst üste zarar edebiliyor, 40 yıllık şirketler bile yeterli kapasitesi olmadan kendisini batıracak kadar borçlanabiliyor veya başka sektöre gereği dışında kaynak transfer edebiliyor.
Ticaret ve Finans, piyasaya bırakılmayacak kadar kıymetli bir iş aslında, bunu kültüre ve ticari alışkanlıklara uygun olarak geliştirmek gerekiyor. Şirketler, nakit akışına bakılmaksızın Banka Kredileri ile borçlandırılıp sağlıksız büyüme sonucu battığında, çalışan da devlet de kısmen patron da zarar görüyor. Finansal Enstrümanlar iyi anlatılmadan, Finans bir meslek olmadan, bağımsız-profesyonel bir gözle şirket incelenmeden yapılan Finansman, takla attırmaktan öteye geçemiyor.
"Nereye gittiğini bilmeyen gemiye, hiçbir rüzgar yardım edemez."